غزل عرفانی

لِلّهِ الحمـد که ما خاک در دوست شدیم

گردِ راه قدم یار که دلجــــو ست شدیم

عاشق خال و خط و لعل لب و طلعت مه

زآنکه محراب عبادت خم ابروست شدیم

بسته گانیـــــم به ســـر سلسه  زلف نگار

جار دشتی که در آن نافه آهوست شدیم

انـدریـن بـادیـه ســـرگشــته و حیـــران و ملــول

چونکه سر رشته جان بسته  گیسوست شدیم

گــرچه مسـتغرق دریای گنــاهیــــــــم  ولــی

راکب فُلک نجـــاتی که در آن اوست شدیم

زاهد ار عاکف مسجد شده صد شکر که ما

ساکن میکده کان از همه نیکوست شدیم

عاصما حمد و ثنا کن به خدا صبح و مسا

ما تراب قــدم هـر که ثناگـوست شدیم